Szkoła animatorów — spotkanie 1.
Miłość Boża i ewangelizacja

I. Konferencja

1. Podstawowe zadanie animatora-ewangelizatora: przekazać prawdę o miłości Bożej
2. Istotne cechy prawdy o miłości Bożej:
1. Bezwarunkowa
   — tj. skierowana do każdego i bez konieczności zasłużenia sobie na nią
2. Uprzednia
   (ściśle związane z poprzednią cechą). Bóg jest Stwórcą, Ojcem — jego miłość nie jest więc przypadkowa, ani nie ma charakteru wtórnego „zakochania się”
3. Akceptująca całą osobę
   — nawet jeśli nie podoba się Bogu jakieś zachowanie danej osoby
4. Dwa aspekty: przyjacielska
   (Już was nie nazywam sługami lecz przyjaciółmi — J 15,15)
5. Ojcowska
   (podkreślenie pedagogicznego charakteru miłości Boga)
6. Z tego ostatniego wynika prawda o Bożym planie dla każdego człowieka
3. W jaki sposób przekazywać te prawdy?
1. Dostrzec, że w każdym człowieku jest gdzieś naturalne pragnienie Boga, sensu życia, miłości, sprawiedliwości itd.
2. Zamiast próbować kogoś przekonać do własnych poglądów trzeba oprzeć się właśnie na tym pragnieniu.
3. Świadomość, że obraz ojca i przyjaciela dla wielu ludzi nie budzi pozytywnych skojarzeń, nie nadużywać więc analogii do ziemskiego ojcostwa i przyjaźni.
4. Dostosować przekaz do wymogów grupy, sytuacji itp.
4. Błędy w przekazywaniu tych prawd:
1. Niepełność:
• przeakcentowanie partnerstwa — Bóg kumpel
• ufilozoficznienie — Bóg architekt świata
• przemoralizowanie — Bóg Sędzia sprawiedliwy
2. Zatrzymanie się na wymiarze rozumowym. Chodzi o umysłowe przyznanie, że jest jakiś Bóg, który mnie kocha — ale w praktyce nic z tego nie wynika. Rolą animatora jest podkreślenie dialogicznego wymiaru miłości.
3. Niedocenienie, jak mocno wbity może być w świadomość fałszywy obraz Boga — ma to związek zarówno ze światopoglądem, jak i psychologią (zwłaszcza złe doświadczenia z przeszłości).
5. Przekazanie prawdy o miłości Bożej — początkiem wyprowadzania człowieka z religijności naturalnej ku dojrzałej postawie wiary.
1. Religijność — nie zła, ale ograniczona i pierwsza jedynie w porządku psychologicznym.
2. Wiara — zakłada, że pierwszeństwo (to logiczne!) w relacji z Bogiem należy do Boga.

II. Spotkanie w grupach

Należy przygotować spotkanie w oparciu o poniższe (wybrane) teksty. 1 osoba prowadzi jako animator, pozostałe starają się wcielić w rolę uczestników, ale jednocześnie obserwują, co im się podoba, a co nie w prowadzeniu grupy przez animatora, albo co zrobiłyby inaczej.

III. Część metodyczna

1. Podsumowanie pracy w grupach. Omówienie spostrzeżeń i podstaw dynamiki małej grupy.
2. Dwa podejścia w duszpasterstwie: kerygmatyczne i antropologiczne oraz podejście integralne (ks. Artur Sepioło)
3. Podstawowe zasady tworzenia i korzystania z konspektu.